se skeftomai

erxontai ta xristougenna... opote erxontai ta xristoygenna se skeftomai pio entona apo pote...

skeftomai ta xronia poy perasa dipla sou.... ta pio omorfa xristougenna itan dipla sou... na stolisoume na gelame na paizoume....

se skeftomai entona... den ksero an mou leipeis i einai sunitheia... alla meta apo tosa xronia mou einai duskolo na pistepso pos fetos den tha eimaste parea....!!!!

arage esu me skeftesai katholou ???
skeftesei tis giortes pou pernagame parea???

ti oraia pou itan...!!!!

tora o kathenas mas travikse tis zoes tou... esu eisai allou opoy anikes panta... k eg o edo mazi me tin sxesi mou...

kathe protoxronia euxomoun ston kainourgio xrono na me agapouses k na me evlepes opos s'agapousa k se evlepa ego...

se skeftomai... mporei na vadizo se ksexoristo dromo apo ton diko sou pleon... alla se skeftomai... mporei na eimai se alli agkalia k stin dikia sou na min mpika pote...
alla se skeftomai.... san tin pio zesti agkalia.....

ithela na moirasto tin zoi mou me sena... panta eixa mia elpida pos kapote tha eimaste mazi... tora ola xathikan esfisan oi elpides... efuge i mageia....
(mporei tou xristougennon)
tora prepei na sinexiso na perpatao sto monopati pou dialeksa.. se ena monopati pou den uparxeis esu... se ena monopati pou tha yparxei mono i apousia sou...

se skeftomai...


Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το προσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ
Kάποτε είχα μια αγάπη που λαβώθηκε νωρίς
μα την κράτησα γιατί ένιωθα ανασφαλής
Κάποτε είχα μια αγάπη που άργησα να την πληγώσω
και όταν με πρόδωσε έπρεπε να τη σκοτώσω
θυμάμαι πριν να σε γνωρίσω έκλαιγε όλη η πλάση
και όλοι ψάχναν μια ελπίδα, την ελπίδα που είχα χάσει
όταν πλέον σε είδα είπα πως βρήκα την ελπίδα
αλλά μάλλον είχα βρει μια ακόμη παλλακίδα
Μόνη ασπίδα η λογική που κατέρρευσε και αυτή
όταν έδωσα και ένιωσες το πρώτο μας φιλί
μόνιμη θλίψη η χαρά και η νικοτίνη στα κρυφά
μα τότε είχα μέσα μου μια τζούρα μοναξιά
μα τώρα εξέπνευσα, εξέπνευσα της σχέσης τον καπνό
δώθηκα και προδώθηκα ψάχνοντας για το θεό
μέσα από την ένωση 2 σωμάτων μέσα από την αγάπη
αλλά δάκρυ μετά το δάκρυ δεν αντίκρυσα την άκρη
μονάχα έφτασα στα άκρα σε έδιωξα από κοντά μου
προτιμώντας να κρατήσω το κενό μες την καρδιά μου
προτιμώντας τη μοναξιά μου να γίνει η μνηστή μου
αφού ο δρόμος μου για λύτρωση ήταν η καταστροφή μου

Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το προσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ

Θυμάμαι τα ξανθά μαλλιά σου ν'ανεμίζουν
και τα πράσινα σου μάτια το άπειρο να ατενίζουν
θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα 2 σου χείλη
όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι
να'ταν η απόσταση γυαλί και ο χρόνος ψεύτης
να είμασταν πάντα μαζί και όταν στα χέρια μου πέφτεις
να σε σηκώνω και σαν κλέφτης να σου κλέβω τα αισθήματα
τα θρύμματα απ'τα ποιήματα αιώνια καταλλύματα
να'ταν ανέγγικτη στιγμή που τώρα έχει χαρακτεί
να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή
ένας σταυρός είναι όλη η γη και πάνω εγώ να ατενίζω
το όνειρο που ζήσαμε και τώρα δεν αγγίζω
γυαλίζω τα όσα χώρισα μπροστα μου σε συγχώρησα
πιστή συνοδοιπόρισσα το ξέρω ολιγόρησα
και την ψυχή μου αφόρησα να γίνει κομμάτια
βιώνοντας την υδονή σε βρώμικα κρεβάτια
σημαδια αγνόησα προχώρησα με βλέμμα θολωμένο
κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω
δεν ξέρω τι περιμένω πάντως όχι να φανείς
αφού η απουσία σου έγινε τρόπος ζωής

Όταν η απουσία......






kala xristougenna na exeis.... kala na pernas ... sou euxomai kathe eutuxia....
kai na min ksexnas tha se skeftomai.........